در این نوبت از معرّفی آثار ارزشمند، به آموزۀ”عالم اموات و فردوس خداوند”نوشتۀ برادر جیسون خواهیم پرداخت؛ که در آن با استناد به کتاب مقدّس به توصیفی از مرگ، عالم اموات و فردوس خداوند پرداخته شده است. برخی کلیساها در درک عالم پس از مرگ تا حدودی به اشتباه رفته و تعاریف نادرستی از آن ارائه می‌دهند، که در این نوشته، برادر جیسون که از شاگردان مستقیم برادر لوک رایان، معلّم مسح شدۀ خداوند در عصر حاضر می‌باشد، سعی در روشن سازی حقیقت بر اساس نشانه‌هایی که کتاب مقدّس ارائه می‌کند، نموده.

مرگ، پدیده‌ای مرموز و ناگشوده، از دیرباز ذهن بشر را به خود مشغول کرده است. در طول تاریخ، فرهنگها و ادیان مختلف، تلاش کرده‌اند تا تصویری از آن چه پس از مرگ رخ می‌دهد، ارائه دهند.

عالم اموات، مکانی است که بنا بر تعالیم کتاب مقدّس، ارواحِ مردگان پس از جدایی از جسم به آن جا می‌روند. این مفهوم، که در بسیاری از آیات عهد عتیق و عهد جدید به آن اشاره شده، نقشی کلیدی در درک مسیحی از مرگ و سرنوشت انسان ایفا می‌کند. امّا عالم اموات چیست؟ آیا یک مکان فیزیکی است یا یک وضعیّت روحانی؟ چه کسانی به آن جا می‌روند و چه سرنوشتی در انتظار آنها است؟ آیا عالم اموات همان جهنّم است یا مفهومی متفاوت دارد؟ و مهم‌تر از همه، چه ارتباطی بین عالم اموات و رستگاری مسیحی وجود دارد؟ در مواجه با این پرسشها باید دید نظر کتاب مقدّس در این رابطه چیست و این که از منظر کتب مقدّس وضعیّت فرد پس از پایان زندگی بر روی زمین چه خواهد شد.

بسیاری از مذاهب و آئینها بر این باورند که فرد پس از مرگ به جایی نیکو و در محضر خدا رفته و در آن جا زندگی نویی را شروع می‌کند و برخی هم معتقد به تناسخ و جابجایی روح فرد از کالبدی به کالبد دیگر هستند. بسیاری از مسیحیان بر این عقیده هستند که فرد پس از پایان زندگی خود در این دنیا به خوابی طولانی فرو خواهد رفت و تا زمان برپایی تخت داوری خدا در خواب خواهد بود. امّا کتاب مقدّس دربارۀ وضعیّت انسانها پس از مرگ چه می‌گوید؟

همان طور که در بالا اشاره شد، نویسنده در مقدّمۀ نوشتارش به تنوع دیدگاه‌ها درباره مرگ اشاره می‌کند که به این دسته‌ها تقسیم می‌شوند:

_ برخی به زندگی پس از مرگ اعتقاد دارند؛

_ برخی به تناسخ روح باور دارند؛

_ عدّه‌ای معتقدند فرد تا روز رستاخیز در خواب فرو می‌رود؛

_ برخی هیچ زندگی پس از مرگی را قبول ندارند؛

از آن جایی که مخاطبین این نوشتار ایمانداران مسیحی هستند ومفهوم”عالم اموات”در الهیّات مسیحی جایگاهی ویژه دارد. پس نویسنده حسب استنادات کتاب مقدّس به سراغ بخش به بخش مفاهیم اصلی مرتبط در کلام می‌رود.

برای شروع او به ابتدا می‌رود تا ریشه و بنیاد شروعی مرگ را بیابد که ما می‌بینیم مرگ از زمان نافرمانی آدم از خدا و خوردن از درخت معرفت نیک و بد بر جهان حادث شد. سپس در ارتباط با وضعیّت انسان پس از مرگ بیان می‌کند که حسب کتاب مقدّس همۀ افراد پس از مرگ به عالم اموات می‌روند.

سپس نویسنده با استناد به آیات مرتبط عالم اموات را توصیف می‌کند تا نشان دهد که عالم اموات چگونه مکانی است و چه تصوّرات غلطی دربارۀ آن وجود دارد. همچنین او با نمایاندن این باورهای رایج و اشتباه دربارۀ زندگی پس از مرگ و رد آنها نشان می‌دهد ایمانداران باید بین دیدگاه کتاب مقدّسی و باورهای رایج دیگر تمایز قائل گردند. او با استناد به آیاتی از انجیل متّی و لوقا ویژگیهای عالم اموات را شرح می‌دهد که مکانی پر از ترس و تاریکی است، نه محل خوابیدن یا بهشت.

سپس نویسنده به سراغ بخش خاصی که مرتبط با درگذشتگان در مسیح است می‌رود و دیدگاه‌های مختلفی را که در مورد سرنوشت ایمانداران پس از رفتن از این دنیا بیان شده دسته بندی می‌کند. و چندین نکتۀ بسیار مهم را به ما یادآوری می‌کند تا اساس پیش تفکّرات اشتباه را در خود اصلاح کنیم.

این بخش با طرح این پرسش مهم به افکار اشتباه ما هجوم می‌آورد که آیا قرار است ایمانداران به مسیح، که عیسیِ خداوند یک بار به عوض همۀ ما به عالم اموات رفت، به همان عالم ترس و فشار بروند و تا روز داوری در ترس و تاریکی منتظر باشند در این صورت پس هدف از نقشۀ نجات چیست؟ مگر کل طرح نقشۀ نجات برای رهایی از موت و عالم اموات نبوده است؟

در زمینۀ پاسخهایی که دربارۀ سرنوشت ایمانداران بیان شده، چند دیدگاه مختلف به دست آمده که به شرح زیر است:

*آغوش ابراهیم: برخی به مفهوم آغوش ابراهیم در عهد عتیق اشاره کرده و ایمانداران در خداوند را در این مکان تصوّر می‌کنند.

*نظریّۀ خواب ایمانداران: برخی دیگر، به ویژه کلیساهای همگام با پیغام زمانهای آخر، نظریّه خواب ایمانداران تا روز داوری را مطرح کرده‌اند. نویسنده با بررسی آیات نشان می‌دهد که هر چند آنان بخشی از تعلیم را به درستی فهمیده‌اند، امّا دربارۀ باقی آن به انحراف رفته‌اند. در صورتی که قرار بود به عالم خواب اشاره شود، باید در کلام خدا قرینه‌ای برای آن وجود می‌داشت.

*دیدگاه نویسنده: نویسنده دیدگاه خود را بر اساس گفته‌های خداوند عیسی، نامۀ پولس رسول و بخش کلیدی از کتاب مکاشفه ارائه می‌دهد. بر اساس اینها، در نهایت به دو مفهوم کلیدی”فردوس”و”خوابیدن”در نوشته‌های پولس می‌رسیم. نویسنده توضیح می‌دهد که منظور پولس از واژۀ”خوابیدگان”این است که مقدّسین رنگ مرگ را نخواهند دید و وارد عالم اموات نخواهند شد، زیرا خداوند در بخشهای مختلف کلام خود را خدای زندگان معرّفی می‌کند، نه خدای مردگان. دلیل دیگری که بر این ادّعا صحّه می‌گذارد، مکاشفه 14 : 13 است که از شادی مردگانی سخن می‌گوید که در خداوند می‌میرند. و با خواندن این بخش این پرسش به ذهن متبادر می‌گردد که چگونه ممکن است خوابیدگان در مسیح بتوانند شادی کنند. با بررسی دقیق این موضوع و گفتار خداوند، نویسنده به پاسخی راسخ دربارۀ سرنوشت ایمانداران مسیح پس از رحلتشان از این دنیا می‌رسد.

در این نوشتار نویسنده تلاش کرده تا با استنادات دقیق از آیات کتاب مقدّس به دنبال پاسخ این پرسشها باشد و توضیحی دقیق دربارۀ مکان عالم اموات و فردوس خداوند را به خوانندگان ارائه نماید. هدف این نوشتار ارائۀ تصویری جامع و منسجم از مفهوم عالم اموات در الهیّات مسیحی است، تصویری که به درک بهتر ما از مرگ و مفهوم عالم اموات کمک می‌کند.

با مطالعۀ این نوشته، برای خوانندگان روشن خواهد شد که وضعیّت ایمانداران پس از مرگ به چه شکل خواهد بود و خداوند چه مکانی را برای فرزندان و مقدّسین خود تا برپایی تخت داوری و آغاز ملکوت خود تدارک دیده است.