در این نوبت از معرّفی آثار ارزشمند، به آموزۀ”کلیدهای ملکوت آسمان”نوشتۀ برادر لوک رایان خواهیم پرداخت؛ در این آموزه موضوع جانشینی خداوند عیسی مسیح برای کلیسای آینده و اسرار مکتوب شده در روایت آورده شده در انجیل متّی، به طور دقیق مورد بررسی و رازگشایی قرار گرفته است.

یکی از مباحث حل نشده در بین جوامع کلیسایی که موجب منحرفانه راه پیمودن بسیاری از فرقه‌ها گشته مربوط به کلام خود خداوند عیسی مسیح در باب شانزدهم انجیل متّی است. در ارتباط با مطالب مرتبط این باب و اسرار پشتِ گفته‌های خداوند در این آیات، آن چنان از سوی عدّه‌ای مغلطه و قلم فرساییهای بغرنجی در تمام دوره‌های مسیحیّت صورت گرفته، که کژی آن تا به امروز گریبانگیر کلیسا است.

کج فهمی این عدّه از یک سو از بابت عدم آگاهی و تحقیق و کسب معرفت دربارۀ قوانین و رسوم رایج یهودیان آن عصر است و از سوی دیگر معضل مهم‌تر بر مسند نشستن مدّعیان معرفت کاذب و طرح نظرات واهی از سوی نظریّه پردازانی است که آن مسح و معرفت آسمانی لازم را ندارند.

در این قسمت از آموزه‌های کتاب مقدّسی برادر لوک رایان معلّم کلام، با حکمت کلام و نگاه کردن به عهد عتیق و سایه‌هایی که در کلام نقش خورده‌اند و همین طور تحقیق دربارۀ قوانین یهود این نوشتار را با عنوان”کلیدهای ملکوت آسمان”تألیف نموده است.

 اوّلین چیزی که در این آیات مشهود است این است که خداوند عیسی در میان شاگردانش پرسشی مطرح می‌کند. و بعد جواب شاگردان را داریم که خداوند نسبت به آنها عکس‌العملی ندارد و صرفاً شنونده است امّا در نهایت این جواب پطرس است که مقبول واقع می‌شود. خوب می‌دانیم از آن جهت که عیسی خداوند است پس به افکار دل همگان آگاه بوده و در نتیجه هدف او از این پرسش آگاهی یافتن از نظرات دیگران نبوده و باید منظوری داشته باشد. حال حتّی جواب پطرس خود به مناقشه‌ای عمیق‌تر در میان جوامع کلیسایی گشته و تعاریفی متفاوت و متأسّفانه اشتباه از این جواب متداول گشته است.

نویسنده با رجوع به آیات و باز کردن ذره ذرۀ حلقه‌های هر قسمت ما را متوّجۀ یک اتّفاق جالب که در حال شکل گیری بود می‌کند. از آن جایی که خداوند بعد از شنیدن جواب شمعون سریعاً اعلانیه‌ای صادر کرد که در آن نام جدید شمعون به پطرس تغییر کرده، مازاد بر آن به او وظیفه‌ای نیز محوّل می‌شود. پس این می‌‌بایست یک رسم و آداب خاص بوده باشد که او داشت در میان شاگردان خود به جا می‌آورد.

با بررسی رسم یهود در نصب معلّم و خاخام جدید مشخّص شد که به واقع در آن عصر چنین پرسش و پاسخی مقدّمۀ نصب یک معلّم و رهبر بوده است. حال در آن روز خداوند عیسی، با انجام یک رسم کهنِ یهودیان که شرح کامل برگزاری آن در این آموزه آمده، در اعلانیۀ خود نام شمعون را به پطرس تغییر داد و از آن به بعد، همه او را پطرس صدا می‌زدند. امّا بخش حساس‌تر ماجرا جایی است که خداوند در صحبت خود چنین می‌گوید: «و من نیز تو را می‌گویم که تویی پطرس و بر این صخره کلیسای خود را بنا می‌کنم و ابواب جهنّم بر آن استیلا نخواهد یافت.» چون همین قسمت از آیه در طول تاریخ کلیسا باعث برداشتهای اشتباه بسیاری شده است.

حال مکاشفۀ بزرگ این بخش که به روح بر برادر لوک آشکار شده آن چنان مهم است که نویسنده برای ادای حق مطلب، اجزای برجستۀ این آیه را به سه قسمت مجزّا تقسیم می‌کند و هر قسمت را جداگانه توضیح می‌دهد و مشخّص می‌کند که منظور از صخره چیست و از چه جهت برداشتهای دیگر در این بخش می‌توانند رد گردند.

در ادامه و بخش بعد نویسنده به سراغ  عبارت” ابواب جهنّم”می‌رود و مشخّص می‌کند که مراد از آن چیست و آیا پاسخهای پیشین در ارتباط با صخره می‌توانند در این حیطه داخل گردند یا خیر. و بعد با تحلیلهایی که حسب خود کلام مقدمه آن را می‌چیند, پاسخهایی غلطی را که ممکن است در این زمینه داده شوند را رد می‌کند.

سپس نویسنده به آن بخش از کلام خداوند که در ارتباط با سپردن کلیدهای ملکوت است می‌پردازد و مشخّص می‌کند که منظور از این کلیدها چیست و شامل کدامها می‌شوند و از همه مهم‌تر این که آیا این کلیدها فقط به پطرس داده شده یا به جمیع رسولان و شبانان؟

در این اثنا نویسنده مطالب مهمی که در ارتباط با سپرده شدن این کلیدها و جانشینی که عهده‌دار این کلیدها است را مشخّص می‌کند و در پایان ذهن خوانندگان را به این دیدگاه معطوف می‌کند که آیا در متابعت از کلام و حرکت روحانی خود در کلیسا از عقب و در متابعت کلیددار عصر خود پیش می‌روند یا در ضدیّت با او تا مبادا در بلاهت عنادورزی خویش موجب بستن در ملکوت آسمان بر خود گردند.