ساموئل سایمون اشموکر ( S. S. Schmucker )
در این نوبت از معرّفی مشاهیر تاریخ کلیسا به معرّفی ساموئل سایمون اشموکر ( S. S. Schmucker ) خواهیم پرداخت.
ساموئل سایمون اشموکر آموزگار لوتری و پیشروی ترویج اتّحاد کلیسا در 28 فوریه 1799 در مریلندِ ایالات متّحده به دنیا آمد. او پسر یک کشیش لوتری مهاجر آلمان به نام یوهان گئورگ اشموکر بود. پدرش در سال 1809 به یورک پنسلوانیا منتقل شد و ساموئل تحصیلات ابتدایی خود را در آکادمی یورک به پایان رساند. او به دانشگاه پنسلوانیا رفت و در پانزده سالگی وارد آن شد پس از تدریس در آکادمی یورک در سن هفده سالگی شروع به سفر مبلّغانه به اوهایو و کنتاکی کرد.
او به سمینار پرینستون پیوست و در سال 1820 به عنوان کشیش لوتری برگزیده شد. او در سال 1820 به تشکیل شورای عمومی کلیسا پرداخت. شش سال بعد او سمینار لوتری گتیسبورگ در ایالات متّحده را تأسیس کرد که هدف آن آموزش الهیّات متمایز به روحانیون لوتری بود و خود به مدّت چهار دهه به عنوان رئیس و عضو هیأت علمی آن خدمت کرد.
او در دوران کار خود به خاطر مواضع الهیّاتی‌اش به ویژه در رویکردش به اعترافات لوتری که شامل ده سند تاریخی مرتبط با استانداردهای تاریخی عقاید لوتری است، به چهره‌ای بحث برانگیز تبدیل شد. و همین امر موجب شد که لوتری‌های آمریکا او را نه به عنوان یک لوتری بلکه به عنوان یک الهیدان طالب اصلاحات بدانند که در حال تشکیل اتّحادیه‌ای از لوتری‌های آمریکا با پروتستان‌های آمریکایی غیر لوتری است.
در زمانی که لوتریان در آمریکا عمدتاً از کلیساهای خواهر در اروپا جدا بودند و از نظر الهیّاتی دست و پا می‌زدند، اشموکر به آنها خط و مشی قدرتمند می‌داد. او در کتاب «عناصر الهیّات عامه» ( 1834 ) الهیّاتی واضح، هر چند ناقص، به آنها ارائه کرد.
او قوانین کلیسایی و دیگر قوانین اساسی را تنظیم کرد، در تهیه سرود و مسایل تعلیمی همکاری کرد، انجمنهای مبلّغان را سازمان داد، و مطالب زیادی برای مطبوعات کلیسا در مورد مسائل اجتماعی و سیاسی زمان خود نوشت. در اواسط قرن نوزدهم، کلیسای لوتری، که از جهت مهاجرتهای عظیم جدید از آلمان و کشورهای اسکاندیناوی تقویت شده بود، از حد اشموکر فراتر رفت و از مسالمت‌گرایی او انتقاد کرده و رهبری او را نادیده گرفتند.
خارج از مسایل کلیسا او طرفدار لغو بردگی و نیز مخالف جنگ با مکزیک بود. او در سال 1832 به عنوان بنیانگذار موفّق کالج پنسلیوانیا که بعدها به کالج گتیسبورگ تغییر نام داد مشغول به کار شد و تا زمان وفاتش در 26 جولای 1873 در هیئت مدیرۀ آن باقی ماند.
