تعمید از مصدر”عمد”به معنی: قصد کردن کاری، به عمد کاری کردن، آگاهانه عملی انجام دادن، است. لذا وقتی گفته می‌شود که شخصی تعمید گرفته، به آن معنی است که او عمداً و آگاهانه اقدام به انجام عملی نموده و در قبال آن عمل، هیچ زور و اجباری بر او نبوده. آن عمل با تمام دل و خواست شخص صورت گرفته است.
امّا وقتی در مسیحیّت گفته می‌شود تعمید، به چه مفهوم است؟ تعمید یکی از سنّتهای کتاب مقدّسی است که در نزد یهود و مسیحیّت جایگاه خاص و مهمی دارد. وقتی در مسیحیّت به تعمید اشاره می‌شود، منظور به این سنّت است، عبارت درست‌تر آن است که گفته شود:”غسل تعمید”، از آن جهت که به طور خاص با شستن بدن ارتباط دارد.
غسل به معنی: استحمام، تطهیر، شستشوی، طهارت و زدودن هر گونه آلودگی و ناپاکی بدن است. لذا وقتی به سنّت غسل تعمید اشاره می‌شود، به طور خاص منظور پاک نمودن و زدودن آلودگیهای درونی در قالبِ شستن بدن است، که شخص این عمل را با اختیار و ارادۀ خود انجام می‌دهد. همیشه غسل تعمید با خود، تداعیِ توبه از گناه و سیاهی را نیز منظور دارد. لذا شخصی که اقدام به غسل تعمید می‌کند، قبل از رفتن در آب برای غسل، در ابتدا لحظاتی به حضور خداوند می‌رود و با توبه پای در آب می‌گذارد.
تعمید شروع و آغازی دوباره است. شخصی که تعمید می‌گیرد خود را از گذشته‌اش منقطع می‌کند و می‌بایست زندگی‌ای جدید را در پیش بگیرد. این تغییر همیشه باید با یک تقدّس و تازگی همراه باشد. یک مسیحی با غسل تعمید آب، مرگ و قیام خداوند عیسی مسیح را یادآور می‌شود، و به این طریق خودش را نیز در مرگ و قیامی نمادین، همراه با خداوند شریک می‌گرداند.
تعمید نماد مردن از زندگی، اعتقادات و وابستگیهای گذشته، و قیام و زندگی‌ای نو است. تعمید نماد بریده شدن از ریشۀ درختِ گناه آلود آدم که محکوم به مرگ بوده می‌باشد، و پیوند خوردن و یافتن زندگی‌ای تازه در درخت حیات، یعنی خداوند عیسی مسیح. لذا تعمید عبور از مرز گناه و رفتن به سوی تقدّس و پاکی است. یکی از دلایل دیگری که از آب استفاده می‌شود به خاطر قدرت پاک کنندگی و پاکیزگی آن است. پس آب برای غسل تعمید حتماً می‌بایست پاک باشد.
در تعمید مرگ و قیام خداوند عیسی مسیح ظاهر می‌گردد.
به طور کل غسل تعمید بر دو نوع است. در عهد عتیق تنها یک نوع غسل تعمید رایج بود و آن”غسل تعمید آب”بود. امّا در عهد جدید علاوه بر آن شکلی دیگر از غسل تعمید ظاهر گردید، که در این نوع، دیگر این فرد نیست که عمداً اقدام به گرفتن تعمید می‌کند، بلکه خود خداوند شخص را به خواست و ارادۀ خود غسل تعمید می‌دهد. شکل این غسل متفاوت است و با آب انجام نمی‌شود، بلکه توسّط روح خدا انجام می‌گیرد، از این روی به آن”تعمید روح‌القدس”گفته می‌شود.
لوقا نویسندۀ کتاب اعمال رسولان، در ابتدای کتاب خود، شهادتی از زبان خداوند عیسی مسیح، در خصوص این دو نوعِ تعمید می‌دهد: «5زیرا که یحیی به آب تعمید می‌داد، لیکن شما بعد از اندک ایّامی، به روح‌القدس تعمید خواهید یافت» ( اعمال رسولان 1 : 5 ).
امّا نویسندۀ نامۀ عبرانیان در نوشتۀ خود صحبت از”تعلیم تعمیدها”نمود: «1بنابراین، از کلام ابتدای مسیح درگذشته، به سوی کمال سبقت بجوییم و بار دیگر بنیاد توبه از اعمال مرده و ایمان به خدا ننهیم،2و تعلیم تعمیدها و نهادن دستها و قیامت مردگان و داوری جاودانی را» ( عبرانیان 6 : 1 – 2 ). آیا منظور از تعلیم تعمیدها، همان دو تعمید آب و تعمید روح‌القدس است؟
او اشاره به تعلیم تعمیدها کرد، گویی تعمیدهای متعدّدی وجود داشته. امّا به طور قطع منظور او از تعلیم تعمیدها، نمی‌تواند دو نوعِ غسل تعمید آب و تعمید روح‌القدس باشد؛ زیرا که تعمید روح‌القدس آموختنی نیست؛ چرا؟ چون انسان در آن دخیل نمی‌باشد که لازم به آموختن آن باشد. در تعمید روح‌القدس فقط ارادۀ خداوند لازم است و شکل آن را هم فقط خداوند است که تعیین می‌کند. پس فقط غسل تعمید آب می‌ماند، و نویسندۀ عبرانیان برای آن تعدادی قائل است.
آیا غسل تعمید آب چندین نوع است؟ حاشا! دقّت کنید! چند نوع غسل تعمید آب اشتباه است! غسل تعمید آب فقط یک نوع و یک شکل دارد، و همیشه در طول تاریخ به همان یک شکل انجام شده. امّا برای گرفتن غسل تعمید آب بهانه‌های مختلفی می‌تواند وجود داشته باشد. منظور از”تعمیدها”در اصل همین بهانه‌های مختلف است.
مثلاً یحیی تعمید دهنده به جهت آمرزش گناهان”تعمیدِ توبه”می‌داد: «4یحیی تعمید دهنده در بیابان ظاهر شد و به جهت آمرزش گناهان به تعمید توبه موعظه می‌نمود» ( مرقس 1 : 4 ). این یک تعمید برای زمان یحیی بود.
پولس رسول نیز در افسس به یک تعمید دیگر اشاره کرده که در آن شخص، اعتراف به نام خداوند عیسی مسیح می‌نماید: «1و چون اَپُلس در قرِنْتُس بود، پولس در نواحی بالا گردش کرده، به اَفَسُس رسید. و در آن جا شاگرد چند یافته، 2بدیشان گفت: آیا هنگامی که ایمان آوردید، روح‌القدس را یافتید؟ به وی گفتند: بلکه نشنیدیم که روح‌القدس هست!3بدیشان گفت: پس به چه چیز تعمید یافتید؟ گفتند: به تعمید یحیی.4پولس گفت: یحیی البتّه تعمید توبه می‌داد و به قوم می‌گفت به آن کسی که بعد از من می‌آید ایمان بیاورید، یعنی به مسیح عیسی.5چون این را شنیدند به نام خداوند عیسی تعمید گرفتند» ( اعمال رسولان 19 : 1 – 5 ).
طریقۀ گرفتن غسل تعمید آب همیشه به یک شکل یا صورت بوده، امّا دلایل برای تعمید، متفاوت بوده است.
غسل به معنی: استحمام، تطهیر، شستشوی و طهارت است. پس در نگاه اوّل، در غسل تعمید آب، باید تمام بدن با آب شسته و خیس گردد.
در کتاب اعمال رسولان باب 8 می‌خوانیم که روح‌القدس فیلپس را به سمت جاده‌ای که از اورشلیم به غزّه می‌رفت هدایت می‌کند که در آن مسیر خواجه‌سرای حبشی در حال عبور بود، روح او را به سمت خواجه‌سرا می‌فرستد که در حال خواندن صحیفۀ اشعیای نبی بوده و چیزی از آن نمی‌فهمید. فیلپس با او وارد صحبت شد و از صحیفۀ اشعیا شروع نمود تا به بشارتِ انجیلِ خداوند عیسی مسیح.
پس از این کتاب مقدّس شهادت می‌دهد که هر دو نفر ( تعمید دهنده و تعمید گیرنده ) به جهت غسل تعمید آب وارد رودخانه شدند: «38پس حکم کرد تا ارّابه را نگاه دارند و فیلپس با خواجه‌سرا هر دو به آب فرود شدند. پس او را تعمید داد» ( اعمال رسولان 8 : 38 ).
رودخانه بود ( یعنی آب زیاد ).
هر دو داخل آب شدند ( تعمید دهنده و تعمید گیرنده ).
در آب فرو شد ( یعنی تعمید گیرنده می‌باید تماماً در آب فرو برود ).
فقط یک تعمید دهنده ( فیلپس ) با خواجه‌سرا در آب بود، دقیقاً مانند یحیی تعمید دهنده که به تنهایی تعمید می‌داد.
همیشه شاگردان مسیح به همین گونه تعمید می‌دادند، تا قبل از این که کلیسای کاتولیک رومی اوّلین انحراف را ایجاد کرد و تعمید با یک کفِ دست آب بر سر ریختن و یا با آبپاش را باب نمود. آنان انحرافات دیگری نیز به آن افزودند، از جمله تعمید کودکان. تعمید دادن کودکان درست نیست، این یک اجبار در پذیرش یک اعتقاد است! در حالی که تعمید یک عمل عمدی با ارداۀ شخصیِ فرد است آن هم با درک کامل از ایمان به خداوند عیسی مسیح، حال یک نوزاد یا کودک شیرخوار چه طور این شرایط را می‌تواند داشته باشد؟ این یک مذهب ساختگی و دروغی برای منحرف ساختن مسیحیّت است.
حال به صحنۀ تعمید خداوند عیسی مسیح توسّط یحیی تعمید دهنده، دقّت کنید: «13آنگاه عیسی از جلیل به اُرْدُن نزد یحیی آمد تا از او تعمید یابد.14امّا یحیی او را منع نموده، گفت: من احتیاج دارم که از تو تعمید یابم و تو نزد من می‌آیی؟15عیسی در جواب وی گفت: الآن بگذار زیرا که ما را همچنین مناسب است تا تمام عدالت را به کمال رسانیم. پس او را وا گذاشت.16امّا عیسی چون تعمید یافت، فوراً از آب برآمد که در ساعت آسمان بر وی گشاده شد و روح خدا را دید که مثل کبوتری نزول کرده، بر وی می‌آید» ( متّی 3 : 13 – 16 ).
اکنون با دو نکتۀ آن کار داریم. اوّل این که، خداوند نیز در آب فرو رفت و از آن بالا آمد ( وقتی کلام می‌گوید بالا آمد یعنی داخل شده بود که از آن بالا آمد. ) و دوّم این که، او با خواست و ارادۀ خودش اقدام به گرفتن غسل تعمید نمود. مانند خواجه‌سرای حبشی که به ارادۀ خودش و آگاهانه، پس از شنیدن بشارتِ انجیل خداوند عیسی مسیح و ایمان آوردن به آن، اقدام به گرفتنِ غسل تعمید آب نمود.
پس مشخّص شد که برای غسل تعمید آب نیاز به چه شرایطی است:
یک تعمید دهنده.
تعمید گیرنده.
آب بسیار زیاد.
اقدام آگاهانه برای تعمید.
داخل آب شدن.
تماماً در آب فرو رفتن.
هر یک از این موارد، برای خود شرایط ویژه‌ای دارد که می‌بایست حتماً لحاظ شود و اگر نه تعمید صحیح نمی‌باشد.
پولس رسول در خطاب به مسیحیان می‌فرماید: «12و با وی در تعمید مدفون گشتید که در آن هم برخیزانیده شدید به ایمان بر عمل خدا که او را از مردگان برخیزانید» ( کولسیان 2 : 12 ).
نه تنها از این آیه، بلکه در تمام کتب مقدّس وقتی ردی از تعمید آب می‌بینیم، نمادی از مرگ و برخاستن و قیام از مرگ است. پولس مفهوم تعمید را بسیار کوتاه و آشکار بیان داشته: «با وی در تعمید مدفون گشتید» قدم اوّل در تعمید دفن شدن یعنی مردن با خداوند عیسی مسیح است؛ در کدام صحنه؟ دقیقاً لحظه‌ای که شخص کاملاً در آب فرو می‌رود. زیر آب نماد عالم دیگر است، این نماد دنیای مردگان است.
مسیح مُرد پس کسی که در مسیح تعمید می‌گیرد می‌بایست به گونه‌ای باشد که گویی راه تنفس او با محیطِ دارای اکسیژن برای لحظه‌ای قطع شده است؛ و همان گونه که مسیح در میان قبر از عالم خاکی ناپدید شد و به عالم اموات رفت، شخص تعمید گیرنده نیز باید از محیطِ دارای اکسیژن برای تنفس و عالم خاکی زمین منقطع گردد. این به هیچ وجه امکان ندارد مگر این که شخص کاملاً در آب فرو رود و هیچ نقطه‌ای از بدن او با هوا در ارتباط نباشد.
آیا یک شخص می‌تواند خودش را تعمید دهد؟ خیر! مسیح خودکشی نکرد، او را کشتند. پس شخص تعمید گیرنده نیز می‌بایست توسّط دیگری تعمید داده شود.
آیا هر کسی می‌تواند تعمید دهد؟ خیر! مسیح به فرمان کاهن اعظم قوم، در خدمتی کهانتی برای قوم، و با اتّحاد سایر کهنه، کشته شد. پس شخص تعمید دهنده باید دارای خدمتی کهانتی در کلیسا باشد.
به چه شکلی باید در آب فرو رفت؟ مسیح وقتی که مرد به درازا ( افقی ) در قبر خوابیده شد؛ این مرگ او بود. لذا شخصی که می‌میرد نیز می‌بایست به درازا ( افقی ) در آب فرو رود. تعمید گیرنده مستقیم، یا به جلو و یا با شیرجه در آب تعمید داده نمی‌شود، بلکه می‌بایست تعمید دهنده، مانند مرده‌ای که او را به پشت در قبر می‌خوابانند، تعمید گیرنده را به پشت و کاملاً در آب فرو ببرد و حتّی تار مویی بیرونِ آب نباشد.
این قسمتِ اوّل از شکل صحیح غسل تعمید آب است، امّا در قسمتِ دوّم، همان گونه که مسیح از مردگان قیام نمود، شخص تعمید گیرنده نیز باید از آب بالا بیاید. «که در آن هم برخیزانیده شدید.» مسیح از مردگان، به قوّت روح‌القدس برخاست، لذا شخص تعمید گیرنده نیز به همان سان که در آب فرو رفت، می‌بایست همان گونه از درون آب بیرون بیاید.
کلام خدا پاک و مقدّس و مانند آب، جاری است، کلام خدا تا انقضای عالم ادامه دارد و هرگز منقطع نگردیده است، لذا تعمید می‌بایست حتماً در آبِ جاری انجام شود، مانند آب رودخانه و دریا. آب جاری همیشه پاک است چون جریان دارد مانند کلام خدا که در هر زمانی پیغام آن زمان را به همراه دارد. نتیجتاً”تعمید در استخر و حوضهای بادی”باطل و اشتباه است. تمام رسولان و شاگردان مسیح، بدون استثناء همه در رودخانه‌ها و کناره‌های دریا تعمید می‌دادند.
در تعمید مرگ و قیام خداوند عیسی مسیح ظاهر می‌گردد. ظهور و نشان دادن مرگ هراسناک است، پس شرایطی که این مرگ را می‌خواهد آشکار کند باید هراسناک باشد. مرگ، سخت و ترسناک است؛ هرگز کسی از آبی به ارتفاع نیم متر نخواهد ترسید. تعمید در چنین عمقی از آب که فقط یک شخص بتواند در آن درازکش فرو رود، صحیح نیست.
از سوی دیگر تعمید گیرنده می‌بایست از حالت ایستاده به پشت در آب فرو رود، و قبل از آن، به نام خداوند عیسی مسیح که در او باید تعمید بگیرد، شهادت دهد؛ پس عمق آب نباید تا به سر برسد. لذا چنین نتیجه گرفته می‌شود که برای تعمید، عمق آبی در حدود کمر و سینه لازم است و کمتر و بیشتر از آن صحیح نمی‌باشد.
پس تا این جا مشخّص شد که شکل صحیحِ غسل تعمید آب به چه صورت است:
در دریا یا رودخانۀ جاری.
با عمقی تا کمر یا سینه.
اعتراف به نام خداوند عیسی مسیح.
به پشت در آب فرو رفتن.
به روی از آب بالا آمدن.
تعمید شروع و آغازی دوباره است. شخصی که تعمید می‌گیرد خود را از گذشته‌اش منقطع می‌کند و می‌بایست زندگی‌ای جدید را در پیش بگیرد. این تغییر همیشه باید با یک تقدّس و تازگی همراه باشد. یک مسیحی با غسل تعمید آب، مرگ و قیام خداوند عیسی مسیح را یادآور می‌شود، و به این طریق خودش را نیز در مرگ و قیامی نمادین، همراه با خداوند شریک می‌گرداند.
بسیاری معتقدند که هر شخصی در زندگی ایمانی خود فقط یک بار لازم است تا تعمید بگیرد، و همان یک بار برای همیشۀ او کفایت می‌کند. امّا کتاب مقدّس چیز دیگری به ما می‌آموزد. یک شخص در طول زندگی خود بعضاً لازم دارد تا باز تعمید بگیرد.
در زمان مسیح، یحیی تعمید دهنده آمده بود تا به جهت آمرزش گناهان”تعمید به توبه”دهد. قوم می‌بایست توبه می‌کرد زیرا آمدن مسیح موعود نزدیک بود تا تحقّق نبوّتهای عهد قدیم به انجام رسد. این جا می‌بایست یک تغییر صورت می‌گرفت. یک انتقال از عهدی به عهد دیگر در جریان بود. در این انتقال عهد اوّل باید می‌مرد که مسیح با مرگ خود، عهد اوّل را به انجام و پایان کار خود رسانید، فرو رفتن در آب به هنگام غسل تعمید آب، نشان دهندۀ همین موضوع است؛ و چون طریق مرگ او حسب کلام خدا بود، پس در این انتقال همه چیز تقدیس می‌گردید، مانند غسل تعمید آب، از آن جهت که آب پاک کننده است، شخص را تقدیس و آماده برای زندگی نو می‌گرداند؛ و سپس می‌بایست عهد جدید منعقد و استوار می‌گردید، که با قیام خداوند عیسی مسیح، زندگیِ جدیدی آغاز گردید، مانند شخصی که در غسل تعمید آب پس از فرو رفتن از آب بیرون می‌آید و نوید یک زندگی نو را می‌یابد.
لذا هرگاه شروع و آغاز جدیدی در پیش بود حتماً با تعمید شروع می‌شد. لذا تعمید همیشه با خود سه چیز را به همراه دارد: مرگ، تقدّس، زندگی دوباره. و کاملاً واضح است هرگاه پیغامی نو بیاید، هرگاه یک جریان بزرگ روحانی از سوی خداوند در حال وقوع باشد، هرگاه یک تغییر و تبدیل بزرگ در پیش باشد، نیاز به غسل تعمید آب می‌باشد.
یک ایماندار شاید در طول زندگی ایمانی خود لازم باشد حتّی چند بار تعمید بگیرد. اگر او در مرز بین دو پیغام الهی باشد، می‌بایست برای پیغام گذشته در تعمید بوده باشد و با پیغام جدید نیز تعمید بگیرد و همراه شود. اگر شخصی یک بار خطای بزرگی بنماید و از بدنۀ کلیسا جدا شود، چنان چه توبه کند و بازگردد، لازم است تا دوباره تعمید بگیرد. همیشه این گونه بوده و هست.
در غسل تعمید آب، تعمید گیرنده موت و قیام خداوند را یادآوری می‌کند و در آن با خداوند پیمانی نو برای زندگی و حرکتی نو می‌بندد. همان گونه که یک شخص یک بار تعمید روح‌القدس را می‌گیرد ولی باز برای او پُریِ روح‌القدس به دفعات تکرار می‌شود، برای غسل تعمید آب نیز می‌تواند این چنین باشد.
وقتی به کتاب مقدّس نگاه کنید، در نگاه اوّل در می‌یابید که فقط خادمین بودند که تعمید می‌دادند. شما در هیچ کجای کتاب مقدّس نمی‌بینید که یک پیرو ناشناختۀ بدون خدمتِ مسیح اقدام به تعمید دادن دیگران بنماید. پولس نیز با این که خدمت او تعمید دادن نبود، امّا خادم مسیح بوده لذا می‌توانست در وقت لزوم اقدام به تعمید دادن نماید.
ما چنین شرایطی را در فیلپسِ مبشّر نیز می‌بینیم، او دارای خدمت کهانتی در کلیسا بود و شهادتی برای تعمید دادن نداشت امّا به آنانی که مژدۀ خوش انجیل را رسانیده بود، تعمید نیز می‌داد: «12لیکن چون به بشارت فیلپس که به ملکوت خدا و نام عیسی مسیح می‌داد، ایمان آوردند، مردان و زنان تعمید یافتند» ( اعمال رسولان 8 : 12 ).
حکمت کتاب مقدّسی به ما می‌آموزد، کسی که اجازه دارد تا جانی را برای خدا صید کند، و او را از مسیر مرگ به سمت حیات هدایت کند ( مبشّر )، یقیناً مجاز است تا به آن چیزی که بدان بشارت داده، غسل تعمید آب نیز بدهد.
تعمید دادن یکی از خدمات کلیسایی است، یقیناً این خدمت بزرگ‌تر از رسول نیست. پولس جایگاه رسولان را بالاترین جایگاه خدمتی در کلیسا معرّفی نمود: «28و خدا قرار داد بعضی را در کلیسا: اوّل رسولان، دوّم انبیا، سوّم معلّمان، بعد قوّات، پس نعمتهای شفا دادن و اعانات و تدابیر و اقسام زبانها» ( اوّل قرنتیان 12 : 28 ).
خود خداوند عیسی مسیح نیز وقتی دوازده تن از شاگردان خاص خود را برگزید به آنان جایگاه رسولان را داد و آنان را بر گلّۀ خود گماشت. در کلیسا، بعد از خود خداوند عیسی مسیح، فراتر از قدرت و اختیارات رسولان وجود ندارد. یک رسول حامل مأموریّتی است که باید آن را به هر طریقی به انجام برساند. لذا بر همۀ خدمتهای دیگر در کلیسا اختیار دارد. پس چیز عجیبی نیست که پولس در شرایطی اقدام به تعمید دادن می‌نمود.
باز نظر شما را به یک نکتۀ جالب دیگر، جلب می‌کنم. در کتاب مقدّس بارها می‌بینید که رسولان بر مسیحیان دست می‌گذاشتند و آنان تعمید روح‌القدس را می‌یافتند. حال، وقتی تعمید روح‌القدس، که فقط خداوند در آن دخیل است، با دست‌گذاری رسولان محقّق می‌شود، آیا عجیب است که یک رسول، اقدام به غسل تعمید آب بکند؟!
در هر صورت در کتاب مقدّس، کسانی را می‌بینیم که دارای مسحِ خاص برای تعمید بودند، امّا آنهایی که تعمید می‌دادند حتماً دارای خدمت رسولی و یا مبشّری بودند که در ارتباط با نجات بوده باشد. با توجّه به خدمتهای خاصِ دیگر مانند: نبی، شبان و معلّم، که اینها نیز جزو خدمتهای اصلیِ کلیسا ( به عبارتی کهانتی ) می‌باشد، اینها نیز می‌توانند به وقت لزوم تعمید دهند.
و یک نکتۀ مهم دیگر! کسی که دیگری را غسل تعمید آب می‌دهد، حتماً می‌بایست، کسی باشد که مرگ و تقدّس و حیات نو را در خداوند تجربه کرده باشد، یعنی تعمید روح‌القدس را داشته باشد. چه طور می‌تواند یک نابلد یا شخص کوری، دیگران را به راهی هدایت و رهبری نماید؟! تا کسی به طرق خداوند آشنا نباشد، شایستۀ آن نیست که هدایتگر دیگران باشد. لذا یکی از شروط اصلی تعمید دهنده، علاوه بر موارد گفته شده، این است که حتماً تعمید روح‌القدس را نیز داشته باشد.
داشتن خدمت خاص برای تعمید
داشتن یکی از خدمتهای پنجگانۀ کلیسا
داشتن تعمید روح‌القدس
اوّلین شرط مهم، سن تعمید گیرنده است. شخص باید به سنی رسیده باشد که زیر سرپرستی کسی نباشد، یعنی اجازه داشته باشد تا برای خودش تصمیم بگیرد، و کسی دیگر سرپرست یا تصمیم گیرندۀ او نباشد. در کتاب مقدّس هیچ کودکی را نمی‌توانید بیابید که غسل تعمید آب گرفته باشد.
دوّمین شرط مهم، بلوغ فکریِ تعمید گیرنده است. او باید در بلوغ کامل فکری باشد یعنی قوّۀ تمیز و تشخیصِ نیک و بد را داشته باشد. قدرت فکر کردن و اندیشیدن داشته باشد. به میزان لازمِ دانایی رسیده باشد. در عین دارا بودن سنِ لازم، عقب ماندۀ ذهنی نباشد.
این دو شرط، از موارد لازم برای موجّه بودنِ هر شخصی در هر امری می‌باشد. و امّا به جز دو مورد گفته شده شرایط دیگری نیز لازم است.
ایمان به تمام دل: شخص تعمید گیرنده می‌بایست از کل نقشۀ نجات خدا آگاه باشد، یعنی مژدۀ خوش انجیل، از گناهِ در باغ عدن ( زنای زن با مار ) و قانون قربانی تا فیض خدا در فدیۀ خون خداوند عیسی مسیح را شنیده و درک کامل کرده باشد. و خداوند عیسی مسیح را به عنوان نجات دهنده و خداوند خود، با تمام دل پذیرفته باشد.
توبه: در تعمید می‌بایست با خداوند مُرد و به واسطۀ آن تقدیس شد و با او برای زندگی نو قیام نمود. پس لازم است هر فردی آگاهانه از زندگی گذشتۀ خود که در گناه سرشته شده بود بازگشت کند و به سمت زندگی نویی که در ابتدای خلقت برای آدم و نسل او مقرّر شده بود حرکت کند. به این گذشتن از قبل و پیش رَوی به نو، توبه گفته می‌شود. لذا هر شخص قبل از ورود به آب برای گرفتن غسل تعمید، می‌بایست ابتدا در حضور خدا توبه نماید.
اگر دقّت کرده باشید یحیی تعمید دهنده فریسیان و صدوقیان را برای غسل تعمید آب نمی‌پذیرفت و آنان را با عنوان افعی‌زادگان خطاب و رَد می‌نمود.
چرا آنان را رد می‌نمود؟ چون هنوز توبه نکرده بودند. از چه چیزی توبه نکرده بودند؟ از گذشتة در گناه خود. گذشتۀ گناه آلود آنان چگونه بود؟ آنان وارد فرقه‌ها شده بودند و هنوز در همان تشکّلات فرقه‌ای خود مانده بودند، آنان با نام فرقه‌ای خود ( فریسیان، صدوقیان و … ) پیش آمده بودند، لذا معلوم بود هنوز توبه نکرده‌اند. خداوند شدیداً با فرقه‌ها مخالف است. اگر کسی در فرقه باشد خدا او را نخواهد پذیرفت. کار فرقه ایجاد شقاق و تمایز است. فرقه بدن مسیح را پاره پاره می‌کند، همان گونه که فرقه‌های یهودی بدن او را با تازیانه پاره پاره کردند.
در ابتدا از میان فرقه‌ها خارج شوید و توبه کنید، به خداوند بازگشت کنید و تعمیدی دیگر در نام خداوند عیسی مسیح بگیرید، تا عطای روح‌القدس را بیابید؛ و اگر نه در تعمید آخر زمین، به علّت نداشتن ثمرات نیکو هلاک خواهید شد.
تعمید روح‌القدس: اگر شخصی یافت شود که خارج از سایر شروط و یا در نظر شبان کلیسا و خدّام کلیسا، هنوز آمادۀ تعمید نباشد، ولی در عین حال او تعمید روح‌القدس را داشته باشد، هیچ مرجعی نمی‌تواند او را از گرفتن غسل تعمید آب باز دارد و یا ناشایست بخواند.
تعمید روح‌القدس شرطی است ورای تمام شرطها، یعنی اگر کسی هیچ یک از شروط بالا را نداشته باشد و تنها تعمید روح‌القدس را داشته باشد، از هر کس دیگری برای غسل تعمید آب شایسته‌تر است. جایی که خداوند کسی را برگزیند و تأیید نماید، هر انکار شدنی از هر سوی، هر مرجعِ به ظاهر روحانیِ دیگری کاملاً باطل خواهد بود.
پس شرایط تعمید گیرنده عبارت است از:
سن
بلوغ فکری
ایمان به تمام دل
توبه
تعمید روح‌القدس
یکی از مهم‌ترین شرایط برای صحیح بودن غسل تعمید آب، نامی است که به آن باید تعمید گرفت.
در اوّلین کلماتِ خداوند عیسی مسیح در این آیه، روی صحبت او مستقیماً با رسولانش است که از آنها می‌خواهد تا بروند و همۀ مردم دنیا را شاگرد بسازند: : «19پس رفته، همۀ امّتها را شاگرد سازید و ایشان را به اسمِ اب و ابن و روح‌القدس تعمید دهید» ( متّی 28 : 19).
پدر، پسر و روح‌القدس، فقط سه عنوان و نشان دهندۀ نقشهای متفاوتی از خدا است. این همان خدای واحد است که در ارتباط با دنیا ( جهان هستی ) گاهی پدر، گاهی پسر و گاهی مانند روح‌القدس آشکار می‌گردد؛ امّا همیشه او یک شخص است با یک اسم.
اسمِ پسر را همه می‌دانند که”عیسی”است، همین اسم نیز نام خدای قادر مطلق در نقش پدر آسمانی است، و باز همین اسم نیز نام روح‌القدس است. حال به آیاتی نگاه کنید که به روشنی تمام به ما معرّفی می‌کنند نام هر سه عنوانِ”پدر و پسر و روح‌القدس”عیسی است.
نام منجی و سرور ما کاملاً آشکار و معلوم است. او با نام عیسی 33 سال در زمین زیست نمود و مشهور گردید، و نام او اساس ایمان مسیحی است. «30فرشته بدو گفت: ای مریم ترسان مباش زیرا که نزد خدا نعمت یافته‌ای.31و اینک حامله شده، پسری خواهی زایید و او را عیسی خواهی نامید» ( لوقا 1 : 30 – 31 ).
نام خداوند عیسی مسیح، پسر یگانۀ پدر، در حقیقت ظاهر کننده و آشکارساز نام حقیقی پدر آسمانی بود که تا آن زمان هیچ کس از آن خبر نداشت. خود خداوند اعتراف نمود که وجود و نام او، آشکار کنندۀ نام پدر آسمانی بوده است. «43من به اسم پدر خود آمده‌ام و مرا قبول نمی‌کنید، ولی هرگاه دیگری به اسم خود آید، او را قبول خواهید کرد» ( یوحنّا 5 : 43 ). و ایضاً «6اسم تو را به آن مردمانی که از جهان به من عطا کردی ظاهر ساختم. از آنِ تو بودند و ایشان را به من دادی و کلام تو را نگاه داشتند» ( یوحنّا 17 : 6 ).
شاید بعضیها هنوز این را نمی‌دانند که نام روح‌القدس نیز”عیسی”است. وقتی در دعاهای خود نام عیسی را بر زبان می‌آورید، دقیقاً روی صحبتتان با روح‌القدس نیز هست. خداوند عیسی مسیح وقتی با شاگردانش صحبت می‌کرد، به نام حقیقی روح‌القدس اشاره کرد: «26لیکن تسلّی دهنده یعنی روح‌القدس که پدر او را به اسم من می‌فرستد، او همه چیز را به شما تعلیم خواهد داد و آن چه به شما گفتم به یاد شما خواهد آورد» ( یوحنّا 14 : 26 ).
تمام رسولان و شاگردان خداوند عیسی مسیح، به هنگام تعمید دادن دیگران فقط در نام”عیسی مسیح”تعمید می‌دادند. هرگز در کل عهد جدید حتّی یک مورد هم یافت نمی‌شود که کسی در نامی غیر از این، و یا به عنوان”پدر و پسر و روح‌القدس”غسل تعمید آب داده باشد.
اوّلین بار پطرس بود که در روز پنطیکاست پرده از این راز مهم برداشت و راه ملکوت آسمان را برای همگان گشود. او به تمام حاضرین به وضوح اعلام کرد که می‌بایست در نام خداوند عیسی مسیح غسل تعمید آب بگیرند تا بتوانند تعمید روح‌القدس را دریافت کنند: «38پطرس بدیشان گفت: توبه کنید و هر یک از شما به اسم عیسی مسیح به جهت آمرزش گناهان تعمید گیرید و عطای روح‌القدس را خواهید یافت» ( اعمال رسولان 2 : 38 ). این سخن پطرس کاملاً واضح و روشن بود، مبنی بر این که محال ممکن است تا کسی در نام”عیسی مسیح”تعمید نگیرد، روح‌القدس را بیابد.
پطرس، بزرگ تمام رسولان و شاگردان بود زیرا علاوه بر این که او رسول خداوند بود، خداوند عیسی مسیح او را به عنوان شبان و معلّم کلیسا برای نظارت و رسیدگی به تمام گلّۀ خود گمارده بود: «15و بعد از غذا خوردن، عیسی به شمعون پطرس گفت: ای شمعون، پسر یونا، آیا مرا بیشتر از اینها محبّت می‌نمایی؟ بدو گفت: بلی خداوندا، تو می‌دانی که تو را دوست می‌دارم. بدو گفت: برّه‌های مرا خوراک بده.16باز در ثانی به او گفت: ای شمعون، پسر یونا، آیا مرا محبّت می‌نمایی؟ به او گفت: بلی خداوندا، تو می‌دانی که تو را دوست می‌دارم. بدو گفت: گوسفندان مرا شبانی کن.17مرتبۀ سوّم بدو گفت: ای شمعون، پسر یونا، مرا دوست می‌داری؟ پطرس محزون گشت، زیرا مرتبۀ سوّم بدو گفت مرا دوست می‌داری؟ پس به او گفت: خداوندا، تو بر همه چیز واقف هستی. تو می‌دانی که تو را دوست می‌دارم. عیسی بدو گفت: گوسفندان مرا خوراک ده» ( یوحنّا 21 : 15 – 17).
امّا بعدها خداوند باز بیشتر به او عطا نمود و به او اختیاری بسیار فراتر داد: «18و من نیز تو را می‌گویم که تویی پطرس و بر این صخره کلیسای خود را بنا می‌کنم و ابواب جهنّم بر آن استیلا نخواهد یافت.19و کلیدهای ملکوت آسمان را به تو می‌سپارم؛ و آن چه بر زمین ببندی در آسمان بسته گردد و آن چه در زمین گشایی در آسمان گشاده شود» ( متّی 16 : 18 – 19 ).
حال همین پطرس در خانۀ کرنیلیوس به اهل خانۀ او گفت، تا در نام خداوند عیسی مسیح باید تعمید بگیرند: «48پس فرمود تا ایشان را به نام عیسی مسیح تعمید دهند. آنگاه از او خواهش نمودند که روزی چند توقّف نماید» ( اعمال رسولان 10 : 48 ).
پولس، رسول و واعظ و معلّم کلیسا، که ظرف برگزیده و از پیش تعیین شدة خداوند عیسی مسیح بود تا نام او را نزد امّتها شهادت دهد، در جریان این وظیفۀ خود، به کلیساها آموخت تا فقط در نام خداوند عیسی مسیح می‌بایست غسل تعمید آب بگیرند: «1و چون اَپُلس در قرِنْتُس بود، پولُس در نواحی بالا گردش کرده، به اَفَسُس رسید. و در آن جا شاگرد چند یافته،2بدیشان گفت: آیا هنگامی که ایمان آوردید، روح‌القدس را یافتید؟ به وی گفتند: بلکه نشنیدیم که روح‌القدس هست!3بدیشان گفت: پس به چه چیز تعمید یافتید؟ گفتند: به تعمید یحیی.4پولس گفت: یحیی البتّه تعمید توبه می‌داد و به قوم می‌گفت به آن کسی که بعد از من می‌آید ایمان بیاورید، یعنی به مسیح عیسی.5چون این را شنیدند به نام خداوند عیسی تعمید گرفتند» ( اعمال رسولان 19 : 1 – 5 ).
پولس حتّی اشاره نمود که برای تقدیس شدن و سکونت روح‌القدس در یک ایماندار، می‌بایست در نام خداوند عیسی مسیح غسل تعمید آب گرفت: «11و بعضی از شما چنین می‌بودید لیکن غسل یافته و مقدّس گردیده و عادل کرده شده‌اید به نام عیسی خداوند و به روح خدای ما» ( اوّل قرنتیان 6 : 11 ).
