همیشه برای بسیاری درست بودن یا نبودن نوشیدن شراب و مسکرات جای پرسش بوده. کتاب مقدّس به وضوح موضع هر کس را نسبت به شراب و مسکرات را مشخّص نموده؛ مگر آن که کسی نخواهد آن را درک کند.
شراب و مسکرات نجس و حرام نیست؛
برای زمامداران شایسته نیست؛
برای خادمینِ خدمتهای کهانتی و نذیره‌ها ممنوع است؛
برای اعضای کلیسا نخوردن آن بهتر از خوردن آن است؛
برای کسی که می‌خورد گناه محسوب نمی‌شود، امّا اگر موجب گناه گردد، گناه خواهد بود؛
برای شخص میگسار، فرد دائم‌الخمر که مست می‌کند، اخراج از ملکوت و کلیسا را به همراه دارد؛
در شام خداوند کاملاً مجاز، بلکه ضروری است؛
برای بیماریهای خاص که نیاز به استعمال آن باشد، مجاز است؛
حال بعضیها می‌گویند که اگر هر از گاهی شراب بنوشند، ولی مست نکنند ایرادی ندارد؟ و ادامه می‌دهند که هیچگاه وابسته به شراب نمی‌شوند! در جواب اینان باید گفت، سلیمان که حکیم‌ترین انسان روی زمین بوده گفت که، شراب اغوا می‌کند و شخص از آن خبردار نمی‌شود.
لیکن پولس رسول به این دسته اشخاص می‌فرماید: «12همه چيز براي من جايز است لیكن هر چيز مفيد نيست. همه چيز براي من روا است، ليكن نمي‌گذارم كه چيزي بر من تسلّط يابد» ( اوّل قرنتیان 6 : 12 ).
خداوند نیز به قوم و کلیسای خود حکم می‌کند که: «3هيچ چيز مكروه مخور» ( تثنیّه 14 : 3 ).
نوشیدن شراب و مسکرات برایتان نجس نیست، حرام نیست، خداوند در نوشیدن آن برای شما گناه نمی‌نویسد، امّا اگر با مصرف آن نتوانید هرگز در جایگاهی مانند زمامداران و خادمین مسح شدۀ کلیسا و نذیره‌های خداوند برای کارهای بزرگ قرار بگیرید، آیا حاضرید آن را برای همیشه ترک کنید؟ اگر با نوشیدن آن فرصت قرار گرفتن در زمرۀ عروس مسیح ( باکره‌های دانا ) را از دست بدهید، آیا حاضرید آن را برای همیشه ترک کنید؟
حکیم‌ترین مرد روی زمین، سلیمان در کتاب امثال می‌گوید: «4پادشاهان را نمي‌شايد اي لموئيل، پادشاهان را نمي‌شايد كه شراب بنوشند، و نه اميران را كه مسكرات را بخواهند.5مبادا بنوشند و فرايض را فراموش كنند، و داوري جميع ذليلان را منحرف سازند» ( امثال 31 : 4 – 5 ).
سلیمان با این سخن، روی دیگر شراب را نشان می‌دهد که عقل را زایل می‌کند و صاحبان حکم را منحرف می‌سازد. او شراب را نجس و حرام نکرده بلکه شایستۀ بزرگان ندانسته. اگر بخواهیم امروزه در کلیسا ببینیم که این زمامداران چه کسانی هستند، می‌توان به رسولان مسیح اشاره نمود که صاحب فتوا می‌باشند.
در عهد جدید، پولس رسول اسقف‌ها را از نوشیدن شراب و میگساری منع می‌کند و شخص میگسار را شایستۀ چنین جایگاهی نمی‌داند. اسقف در اصل در زمرۀ شبانان می‌باشد که دارای نقشی کهانتی در کلیسا می‌باشد: «7زيرا كه اُسقف مي‌بايد چون وكيل خدا بي‌ملامت باشد و خودرأي و تندمزاج يا ميگسار يا زننده يا طمّاعِ سود قبيح نباشد» ( تیطس 1 : 7 ).
با این که در عهد عتیق شراب در مراسمات مذهبی دارای جایگاهی بوده، امّا خداوند هارون و پسرانش را که خدمت کهانتی قدس‌الاقداس را داشتند به هنگام ورود به خیمۀ اجتماع از نوشیدن شراب و هر گونه مسکراتی منع می‌کند: «8و خداوند هارون را خطاب كرده، گفت: 9تو و پسرانت با تو چون به خيمۀ اجتماع داخل شويد، شراب و مُسكري منوشيد مبادا بميريد. اين است فريضۀ ابدي در نسلهاي شما.10و تا در ميان مقدّس و غير مقدّس و نجس و طاهر تميز دهيد،11و تا به بني‌اسرائيل همۀ فرايضي را كه خداوند به دست موسي براي ايشان گفته است، تعليم دهيد» ( لاویان 10 : 8 – 11 ).
امروزه خادمینی که در کلیساها نقشی کهانتی دارند، در خیمه‌ای روحانی، مادام‌العمر حضور دارند لذا هرگز نمی‌بایست شراب یا مسکری بنوشند. در لاویان حتّی تذکّر می‌دهد که اقدام به چنین عملی مساوی است با مرگ که در عهد جدید این مرگ به مفهوم روحانی آن یعنی منقطع شدن از ملکوت خداوند است.
خداوند عیسی مسیح پیش از این که به آسمان صعود کند و در جایگاه کهانتی آسمانی قرار بگیرد به شاگردانش گفته بود که: «29امّا به شما مي‌گويم كه بعد از اين از ميوه مَوْ ديگر نخواهم نوشيد تا روزي كه آن را با شما در ملكوت پدر خود، تازه آشامم» ( متّی 26 : 29 ).
او می‌دانست کاهن در هنگام ورود به خیمۀ اجتماع برای گذراندن قربانی گناه نمی‌بایست شراب بنوشد، لذا این موضوع را به شاگردانش گوشزد نمود. امروزه برای تمام کسانی که در خیمۀ زمینی، و در جایگاه خدمتی کهانتی در کلیسا هستند نیز این حکم صادق است. «21و كاهن وقت در آمدنش در صحن اندروني شراب ننوشد» ( حزقیال 44 : 21 ).
علاوه بر پادشاهان و کاهنان، نذیره‌های خداوند نیز در ایّام نذر خود نمی‌بایست شراب یا مسکری بنوشند: «1و خداوند موسى را خطاب كرده، گفت:2بنى‌اسرائيل را خطاب كرده، به ايشان بگو: چون مرد يا زن نذر خاص، يعنى نذر نذيره بكند، و خود را براي خداوند تخصيص نمايد،3آنگاه از شراب و مسكرات بپرهيزد و سركه شراب و سركه مسكرات را ننوشد، و هيج عصير انگور ننوشد، و انگور تازه يا خشك نخورد.4و تمام ايّام تخصيصش از هر چيزى كه از تاك انگور ساخته شود، از هسته تا پوست نخورد. …20و كاهن آنها را به جهت هديۀ جنبانيدنى به حضور خداوند بجنباند، اين با سينه جنبانيدنى و ران افراشتنى براى كاهن، مقدّس است. و بعد از آن نذيره شراب بنوشد» ( اعداد 6 : 1 – 4 و 20 ).
همچنین این حکم برای یحیی تعمید دهنده نیز که نذیرۀ انتخابی برای خداوند بوده هم صدق می‌کرد: «15زيرا كه در حضور خداوند بزرگ خواهد بود و شراب و مُسكري نخواهد نوشيد و از شكم مادر خود، پر از روح‌القدس خواهد بود» ( لوقا 1 : 15 ). برای همین بوده که مسیح در وصف حالات یحیی وقتی که گفت: «18زيرا يحيي آمد، نه مي‌خورد و نه مي‌آشاميد، …» ( متّی 11 : 18 ). به نذیره بودن او نگاه می‌کرده. تمام نذیره‌های خداوند تا به امروز کسانی هستند که در طول زندگی خود، به جز در شام خداوند که میراث خداوند عیسی مسیح است، که می‌بایست در موعدش هر ساله برگزار شود، لب به شراب نمی‌زنند.
این سه گروه یاد شده که دارای نقشهای پایه‌ای در کلیسا می‌باشند از نوشیدن شراب و مسکرات منع شده‌اند. زیرا می‌بایست در هوشیاری کامل و تمام وقت در خدمت هیکل روحانی خداوند عیسی مسیح، یعنی کلیسا باشند.
در کتاب حبقوق به خاصیّت فریبندگی و اغواگری شراب اشاره شده، که وقتی شخصی از آن بنوشد، بیشتر اغوا شده و طالب آن می‌گردد، حبقوق شراب را به عالم اموات تشبیه کرده، همان گونه که عالم اموات از مردگان هرگز پر نمی‌شود، عطش شخص میگسار نیز تمامی و پری ندارد.«5به درستي كه شراب فريبنده است و مرد مغرور آرامي نمي‌پذيرد، كه شهوت خود را مثل عالم اموات مي‌افزايد و خودش مثل موت، سير نمي‌شود. بلكه جميع امّتها را نزد خود جمع مي‌كند و تمامي قومها را براي خويشتن فراهم مي‌آورد» ( حبقوق 2 : 5 ).
سلیمان شخص شراب‌خوار را بی‌حکمت معرّفی می‌کند، از آن روی که دانسته از خاصیّت مدهوش‌سازی آن، با نوشیدنش خود را مورد تمسخر دیگران قرار می‌دهد: «1شراب استهزا مي‌كند و مسكرات عربده مي‌آورد، و هر كه به آن فريفته شود، حكيم نيست» ( امثال 20 : 1 ).
این اتّفاقی بود که برای نوح افتاد. نوح آن قدر شراب نوشید که در خیمة خود برهنه شد و مدهوش گردید و همین امر موجب استهزای او توسّط یکی از فرزندانش به نام حام شد: «20و نوح به فلاحت زمين شروع كرد، و تاكستانى غرس نمود.21و شراب نوشيده، مست شد، و در خيمه خود عريان گرديد.22و حام، پدر كنعان، برهنگى پدر خود را ديد و دو برادر خود را بيرون خبر داد» ( پیدایش 9 : 20 – 22 ).
یکی از رقّت انگیزترین وقایع کتاب مقدّس، بد مستی لوط بود، که دخترانش او را با شراب فریفتند و وقتی که او مست شد، با دخترانش در دو شب پیاپی همبستر شد و آنان را باردار نمود. از آن دو دخترِ لوط، دو فرزند پسر زاده شدند که از آنها دو قوم به نامهای مواب و بنی‌عمون به وجود آمد که این دو قوم بعدها در تاریخ از دشمنان قوم اسرائیل گردیدند.
«31و دختر بزرگ به كوچك گفت: پدر ما پير شده و مردي بر روي زمين نيست كه بر حسب عادت كل جهان، به ما درآيد.32بيا تا پدر خود را شراب بنوشانيم، و با او هم بستر شويم، تا نسلي از پدر خود نگاه داريم.33پس در همان شب، پدر خود را شراب نوشانيدند، و دختر بزرگ آمده با پدر خويش همخواب شد، و او از خوابيدن و برخاستن وي آگاه نشد.
34و واقع شد كه روز ديگر، بزرگ به كوچك گفت: اينك دوش با پدرم همخواب شدم، امشب نيز او را شراب بنوشانيم، و تو بيا و با وي همخواب شو، تا نسلي از پدر خود نگاه داريم.35آن شب نيز پدر خود را شراب نوشانيدند، و دختر كوچك همخواب وي شد، و او از خوابيدن و برخاستن وي آگاه نشد.36پس هر دو دختر لوط از پدر خود حامله شدند.37و آن بزرگ، پسري زاييده، او را مواب نام نهاد، و او تا امروز پدر موابيان است.38و كوچك نيز پسري بزاد، و او را بن‌عَمي نام نهاد. وي تا به حال پدر بني‌عمون است» ( پیدایش 19 : 31 – 38 ).
سلیمان در کتاب امثال، مسکرات که به مراتب بدتر از شراب است را درخور هلاک شوندگان دانست، و شراب را برای کسانی که در رنج و درد دنیا هستند سزاوار دانست: «6مسكرات را به آناني كه مشرف به هلاكتند بده و شراب را به تلخ جانان،7تا بنوشند و فقر خود را فراموش كنند، و مشقّت خويش را ديگر بياد نياورند» ( امثال 31 : 6 – 7 ).
این سخن سلیمان برای دو گروه طرد شده از نگاه خدا است، و هیچ اشاره‌ای به برگزیدگان قوم خدا برای نوشیدن شراب و مسکرات ندارد.
پولس رسول آن قدر شراب را قبیح دانسته که آن را در کنار گناهانی که شخص را به سوی هلاکت می‌برد قرار داده: «11لیكن الآن به شما مي‌نويسم كه اگر كسي كه به برادر ناميده مي‌شود، زاني يا طمّاع يا بت پرست يا فحّاش يا ميگسار يا ستمگر باشد، با چنين شخص معاشرت مكنيد بلكه غذا هم مخوريد» ( اوّل قرنتیان 5 : 11 ). او همنشینی و همسفره شدن با شخص میگسار را شدیداً نهی می‌کند.
در جایی دیگر پولس واضحاً اعلام می‌کند که میگساران نیز وارد ملکوت خداوند نمی‌شوند و طرد شده هستند: «9آيا نمي‌دانيد كه ظالمان وارث ملكوت خدا نمي‌شوند؟ فريب مخوريد، زيرا فاسقان و بت پرستان و زانيان و متنعّمان و لوّاط10و دزدان و طمعكاران و ميگساران و فحّاشان و ستمگران وارث ملكوت خدا نخواهند شد» ( اوّل قرنتیان 6 : 9 – 10 ).
عبارت وای در کتاب مقدّس بسیار هولناک است. هرگاه کتاب مقدّس از واقعه‌ای با این پیش مقدّمه استفاده نموده حکایت از یک اتّفاق بسیار هولناک داشته است. حال سلیمان یکی از این وایها را به میگساران می‌چسباند و در وصف آن سخن می‌گوید.
«29واي از آن كيست و شقاوت از آن كه، و نزاعها از آن كدام، و زاري از آن كيست و جراحتهاي بي‌سبب از آن كه، و سرخي چشمان از آن كدام؟30آناني را است كه شرب مدام مي‌نمايند، و براي چشيدن شراب ممزوج داخل مي‌شوند.31به شراب نگاه مكن وقتي كه سرخ فام است، حيني كه حبابهاي خود را در جام ظاهر مي‌سازد، و به ملايمت فرو مي‌رود؛32امّا در آخر مثل مار خواهد گزيد، و مانند افعي نيش خواهد زد.33چشمان تو چيزهاي غريب را خواهد ديد، و دل تو به چيزهاي كج تنطّق خواهد نمود،34و مثل كسي كه در ميان دريا مي‌خوابد خواهي شد، يا مانند كسي كه بر سر دكل كشتي مي‌خسبد؛35و خواهي گفت: مرا زدند ليكن درد را احساس نكردم، مرا زجر نمودند ليكن نفهميدم. پس كي بيدار خواهم شد؟ همچنين معاودت مي‌كنم و بار ديگر آن را مي‌طلبم» ( امثال 23 : 29 – 35 ).
سلیمان معتقد بود که هیچ کسی را از فریفتگی در شراب و مسکرات گریزی نیست.
