در این نوبت از معرّفی مشاهیر تاریخ کلیسا به زندگی اِلن گولد وایت (Ellen Gold White )، خواهیم پرداخت.

او متولّد 26 نوامبر 1827 میلادی در مِین ( Maine ) ایالات متّحده – و متوفّی 16 جولای 1915 میلادی می‌باشد.

او با نام اِلن گولد هارمون ( Ellen Gould Harmon )  متولّد شد امّا بعد از ازدواج با جیمز وایت با عنوان اِلن گولد وایت یا همان اِلن وایت شناخته می‌شد. او که یکی از مهم‌ترین شخصیّتهای بنیانگذار کلیسای ادونتیست‌های روز هفتم بود در سال 1827 میلادی در پورتلند، مِین به دنیا آمد و در خانواده‌ای مذهبی بزرگ شد. در سن نه سالگی، در یک حادثه سنگی توسّط یکی از همکلاسیهایش به سمت او پرتاب شد و صورت و بینی‌اش را به شدّت مجروح کرد. پس از سه هفته بیهوشی، او به آرامی بهبود یافت امّا برای مدّتی دستهایش می‌لرزید و وقتی می‌خواست بخواند یا بنویسد چشمهایش به خوبی نمی‌دید. و حتّی با وجود بهبودی، سلامت جسمانی او به حدی ضعیف بود که مجبور شد تحصیلات را رها کند و تحصیلات او در همان سوّم ابتدایی به پایان رسید.

با وجود محدودیّتهای تحصیلی، ایمان اِلن باعث شد که او به شدّت مشتاق فعّالیّتهای کلیسایی شود. زمانی که او تنها 12 سال داشت در یک جلسۀ متدیست قلب خود را به مسیح سپرد و تصمیم گرفت به عنوان یک مسیحی زندگی کند. او سپس در خلیج کاسکو ( Casco ) غسل تعمید یافت و به عضویّت کلیسای متدیست درآمد.

در همین دوران، جنبش میلریت به رهبری ویلیام میلر در آمریکا در حال گسترش بود. میلر پیش‌بینی می‌کرد که از پیشگوییهای کتاب دانیال دربارة بازگشت قریب‌الوقوع مسیح صحبت می‌کرد و به طور خاص تاریخ 22 اکتبر 1844 میلادی را برای بازگشت عیسی اعلام کرد. الن وایت همراه با خانواده‌اش به این جنبش پیوست و با اشتیاق منتظر ظهور دوّم مسیح بود. امّا وقتی 22 اکتبر 1844 میلادی آمد و عیسی باز نگشت، او نیز مانند سایر پیروان میلریت‌ها بسیار سرخورده و غمگین شد. این رخداد بعدها ناامیدی بزرگ نام گرفت.

در همین زمانها که او هنوز نوجوانی کم سن بود رؤیاها و پیغامهایی دریافت کرد که او را به بازگشت عیسی امیدوار کرد. او در حال دعا با چهار زن دیگر یک رؤیا دریافت کرد که در این رؤیا، او مردم ادونیستی را دید که به سوی آسمان حرکت می‌کنند و مشتاقانه منتظر بازگشت ثانویّه مسیح هستند. این رؤیا نشان دهنده هدایت خدا برای قومش به سوی حقیقت بود، علی‌رغم این که انتظارات آنها از بازگشت مسیح محقّق نشده بود. پیام رؤیا این بود که نیازی نیست به خاطر تجربۀ ناامید کننده‌شان از پیش‌بینیها با تأسف به گذشته نگاه کنند. 

پس از اوّلین رؤیا، خیلی زود او رؤیای دیگری دریافت کرد که در آن خدا از او خواست تا آن چه را دیده بود با دیگر پیروان ظهور ( ادونتیست‌ها ) به اشتراک بگذارد. این رؤیاها آغازگر خدمت او بود که تا پایان عمرش ادامه یافت. و در نتیجۀ بیان این رؤیاها و اشتیاق افرادی که در انتظار آمدن خداوند بودند او کم کم به رهبری معنوی تبدیل شد. در سال 1846 میلادی او با جیمز وایت ( James White ) که یک واعظ جوان ادونتیستی بود، ازدواج کرد و از این زمان با عنوان الن وایت شناخته می‌شد. این زوج با هم به ترویج تعالیم و اصولی که بعدها به ایجاد کلیسای ادونتیست‌های روز هفتم منجر شد، پرداختند.

در تاریخ ۳ آوریل ۱۸۴۷ میلادی، الن وایت رؤیای دیگری دریافت کرد که این بار دربارۀ روز سبّت بود. او معبدی را در آسمان دید و درون آن ده فرمان قرار داشت. حلقه‌ای از نور فرمان چهارم ( فرمان مربوط به روز سبّت ) را احاطه کرده بود. این رؤیا هم حقیقت کتاب مقدّسی سبّت را تأیید کرد و هم به ایمانداران اطمینان بیشتری در این باره داد و از جهت اهمیت هفتمین روز که آرامی در سبّت است آنان خود را ادونتیستهای روز هفتم نام نهادند.

از آن زمان به بعد، الن وایت، جیمز وایت و جوزف بیتس ( Joseph Bates  ) با هم کار کردند تا ایمانداران ادونتیست را حول پیام سبّت متّحد کنند. این سه نفر همان هستة اصلی بودند که به تأسیس کلیسای ادونتیست روز هفتم کمک کردند. نقش الن در این جنبش به عنوان یک نبیّه بسیار مهم بود و او هزاران صفحه از رؤیاها و پیغامهایی که دریافت کرده بود، نوشت. نوشته‌های او به عنوان یکی از منابع مهم هدایت در کلیسای ادونتیست مورد استفاده قرار می‌گیرد. این زوج صاحب چهار پسر شدند: هنری ( Henry)، اِدسون ( Edson )، ویلیام (  William ) و جان هربرت  ( John Herbert ) که هنری در شانزده سالگی و کوچک‌ترین یعنی جان در چند ماهگی فوت کرد.   

مجلة Signs of the Times نشریّه‌ای ماهانه است که در ابتدا توسّط یکی از مؤسسات انتشاراتی وابسته به کلیسای ادونتیست روز هفتم، پایه‌گذاری و منتشر شد. این مجله مقالاتی را در بر دارد که هدف اصلی آنها یاری رساندن به خوانندگان در جهت ارتقای سبک زندگی در جامعه مدرن است. مطالب این نشریه بر موضوعات متنوعی از جمله مسائل سبک زندگی، بهداشت و سلامت ایمانداران، و همچنین مقالات دینی  مسیحی تمرکز دارد. هر چند الن وایت احکام و دستورات زیادی مقرّر کرد که در بطن آنها درست هستند همچون حکم نگه داشتن سبّت و یا دوری جستن از برخی غذاها، لزوم حفظ بهداشت امّا او در گفتار خود بسیاری از حکمها را به بخشهایی از کتاب مکاشفه یا جاهایی از کلام پیوند می‌زند که ما قرینۀ واضح یا نشانه‌ای مبرهن در آن بخش نمی‌بینیم و نمی‌توانیم برایشان جایگاهی به عنوان احکام کلام قائل شویم همچون این موارد:

10 دسامبر ۱۸۷۱ میلادی، بار دیگر به من نشان داده شد که اصلاحات سلامت یکی از شاخه‌های کار بزرگ آماده سازی مردمان برای آمدن خداوند است. این کار به اندازه‌ای به پیغام سوّمین فرشته ارتباط دارد که همچون متّصل بودن دست به بدن است. مردم به قانون ده فرمان با سهل انگاری برخورد می‌کنند ؛ امّا خداوند پیش از آمدن برای مجازات متخلّفان قانون، پیغامی هشدار دهنده برای آنها می‌فرستد. پیغام سوّمین فرشته این هشدار را اعلام می‌کند. اگر انسانها همیشه به قانون ده فرمان پایبند بودند و اصول آن دستورات را در زندگی خود اجرا می‌کردند، نفرین بیماری که اکنون دنیا را فرا گرفته، وجود نمی‌داشت. [ شهادتها برای کلیسا، جلد ۳ : ۱۶۱، ۱۶۲، سال ۱۸۷۳ میلادی ]

«و فرشته‌ای دیگر را دیدم که در وسط آسمان پرواز می‌کند و انجیل جاودانی را دارد تا ساکنان زمین را از هر امّت و قبیله و زبان و قوم بشارت دهد، و به آواز بلند می‌گوید، از خدا بترسید و او را تمجید نمایید، زیرا که زمان داوریِ او رسیده است. پس او را که آسمان و زمین و دریا و چشمه‌های آب را آفرید، پرستش کنید.» ( مکاشفه 14 : 6  – 7) این پیام، اگر مورد توجّه قرار گیرد، توجّه هر ملّت و قبیله و زبان و مردمی را به بررسی دقیق کلام خدا و به نور حقیقی جلب خواهد کرد که در خصوص قدرتی است که سبّت روز هفتم را به یک سبّت جعلی تغییر داده است. تنها خدای حقیقی طرد شده و شریعت او کنار گذاشته شده و نهاد مقدّس سبّت او توسّط انسان گناهکار در زیر پا له شده است. فرمان چهارم، که به وضوح و صراحت بیان شده است، نادیده گرفته شده است. یادبود سبّت، که اعلام می‌کند خدای زنده کیست، خالق آسمانها و زمین، ویران شده و یک سبّت جعلی به جهان ارائه شده است. بدین‌سان، شکافی در قانون خدا ایجاد شده است. یک سبت نادرست نمی‌تواند معیاری درست باشد.

در پیغام اوّلین فرشته، انسانها به پرستش خدا، خالق ما که جهان و تمام چیزهای درون آن را آفریده است، فرا خوانده می‌شوند. آنها به یک نهاد وابستۀ پاپی ادای احترام کرده‌اند و قانون یهوه را بی‌اثر کرده‌اند، امّا قرار است که در این زمینه شناخت بیشتری صورت گیرد.

پیغامی که توسّط فرشته‌ای که در آسمان پرواز می‌کند اعلام می‌شود، انجیل جاودانی است، همان انجیلی که در عدن اعلام شد، زمانی که خدا به مار گفت: «و عداوت در میان تو و زن، و میان ذرّیّت تو و ذرّیّت وی می‌گذارم؛ او سر تو را خواهد کوبید و تو پاشنه وی را خواهی کوبید» ( پیدایش 3  : ۱۵ ). این جا نخستین وعدۀ یک نجات دهنده داده شد، کسی که در میدان نبرد برای مقابله با قدرت شیطان خواهد ایستاد و بر او غلبه خواهد کرد. مسیح به دنیای ما آمد تا شخصیّت خدا را همان طور که در شریعت مقدّس او نمایان شده است، بازنمایی کند؛ زیرا شریعت او نسخه‌ای از شخصیّت او است. مسیح هم شریعت بود و هم انجیل. فرشته‌ای که انجیل جاودانی را اعلام می‌کند، شریعت خدا را نیز اعلام می‌کند؛ زیرا انجیل نجات، انسانها را به اطاعت از شریعت هدایت می‌کند، که از طریق آن، شخصیّت آنها بر اساس الگوی الهی شکل می‌گیرد.”

“همان گناهان در روزگار ما وجود دارد که در روزگار نوح خشم خدا را بر جهان وارد کرد. اکنون مردان و زنان خوردن و آشامیدن خود را به پرخوری و مستی می‌کشانند. این گناه غالب، یعنی افراط در اشتهای منحرف، در روزگار نوح اشتیاق مردم را شعله‌ور ساخت و به فساد عمومی منتهی شد، تا آن جا که فساد همگانیشان به آسمان رسید و خداوند زمین را با سیل، از آلودگی اخلاقی شست.”[ از بخش مربوط به اصلاحات سلامت 3 T163.2  ]

 در دانشنامۀ ویکی‌پدیا چنین نقل شده که”در تاریخ 6 ژوئن 1863 میلادی، در اوتسگو ( Otsego )، میشیگان ( Michigan )، او رؤیایی دربارة سلامت و بیماری داشت که این رؤیا به وظیفۀ مراقبت از سلامت فردی مربوط می‌شد. به مرور زمان به او نشان داده شد که گیاه خواری، همان طور که در پیدایش 1 : 29 توضیح داده شده، می‌تواند به حفاظت از سلامت کمک کند.”

در مقاله‌ای Nevena Belvoska دربارۀ شهادتش چنین آمده است که”او از ترس این که مردم شهادت او را نپذیرند، در ابتدا رؤیاهایش را با جامعة وسیع میلیریت به اشتراک نگذاشت. او در یک جلسه در خانة والدینش، در سوّمین رؤیای خود آن چه را که تأیید کننده خدمتش می‌دانست، دریافت کرد:

«در حین دعا، تاریکی غلیظی که مرا فرا گرفته بود، پراکنده شد و نوری درخشان، مانند گوی آتش، به سمت من آمد و هنگامی که بر من افتاد، نیرویم از دست رفت. به نظر می‌رسید در حضور عیسی و فرشتگان هستم. دوباره گفته شد: ‘آن چه را به تو آشکار کرده‌ام، به دیگران اعلام کن.’ ( تجربیات و تعالیم مسیحی الن جی. وایت، ص. 67 . 2 )

خود او در ژانویه 1894 میلادی خیلی دیرتر از آن چه درباره‌اش رؤیا داشت به گیاه خواری پایبند شد.

از آن جایی که الن وایت تأکید بسیار در توصیه‌های بهداشتی  غذایی خود دربارۀ گوشت کره، پنیر و بسیاری چیزهای دیگر داشت چند نمونه از آنها در این جا ذکر می‌گردد که قرینه‌ای با اعتبار کلامی و یا حتّی منع صریح کلام را در بر ندارد به مانند ارتباط زیاده روی در خوردن و گناه:

“زیاده روی در خوردن، نوشیدن، خوابیدن، یا دیدن، گناه است. عمل هماهنگ و سالم تمامی قوای بدن و ذهن، به شادی منجر می‌شود؛ و هر چه این قوا بالاتر و تصفیه شده‌تر باشند، شادی نیز خالص‌تر و ناب‌تر خواهد بود.”[ از بخش اشتها ]

“مسیح آگاه بود که برای پیشبرد موفقیت آمیز طرح نجات، باید کار باز خرید انسان را دقیقاً از همان جایی آغاز کند که ویرانی آغاز شده بود. آدم به واسطة زیاده‌روی در ارضای اشتها سقوط کرد. برای آن که انسان متوجّه تکالیف خود نسبت به اطاعت از شریعت خدا گردد، مسیح کار باز خرید خود را با اصلاح عادات جسمانی انسان آغاز کرد. انحطاط در فضیلت و فساد نسل بشر عمدتاً به علت ارضای اشتهای منحرف و ناسالم است.”[ از بخش اشتها ]3T 486

“سالها پیش، من شهادتی از توبیخ برای مدیران در گردهماییهای اردوگاهیمان داشتم که در آن، پنیر و دیگر مواد مضر را به مردم ما می‌فروختند و همچنین آب‌نباتها را برای فروش عرضه می‌کردند، در حالی که من در تلاش بودم به جوانان و پیران آموزش دهم که پولی را که برای آب‌نبات خرج کرده‌اند، به جعبه‌های بشردوستانه بیندازند و بدین ترتیب به کودکان خود اصول پرهیز را بیاموزند.”[ از بخش مربوط به پنیر ] نامه Letter 25a, 1889] CD 329

“خوراک ما ساده و سالم است. بر روی میز ما هیچ کره، هیچ گوشت، هیچ پنیر و هیچ مخلوطهای چرب غذایی وجود ندارد. برای چندین ماه، جوانی که به خداوند ایمان نداشت و تمام عمرش گوشت خورده بود، با ما اقامت داشت. ما به خاطر او در رژیم غذاییمان تغییری ندادیم و در طول اقامتش با ما حدود بیست پوند اضافه وزن پیدا کرد. غذایی که ما برای او تهیّه کردیم، از غذایی که به آن عادت کرده بود، بسیار بهتر بود. همة کسانی که بر میز من می‌نشینند، از غذایی که ارائه می‌شود، رضایت کامل دارند.”[ از بخش مربوط به پنیر ] CD 491

او در همین بخش از نوشته‌اش مربوط به پنیر اشاره می‌کند که به مدّت ده سال از فلفل در خانه استفاده نکرده و از بیماری قولنج رنج می‌برده و  در کنار سایر اقلام خواستار این بوده که چای، قهوه، تنباکو و الکل به عنوان لذّتهای گناه‌آلود مطرح شوند.

“مردمی که قبل از طوفان زندگی می‌کردند از غذای حیوانی می‌خوردند و شهوات خود را ارضا می‌کردند تا این که جام گناهشان پر شد و خداوند زمین را با سیل از فساد اخلاقی‌اش پاک کرد. سپس نفرین هولناک سوّم بر زمین نشست. اوّلین لعنت بر نسل آدم و بر زمین به دلیل نافرمانی وارد شد و لعنت دوّم پس از کشتن هابیل توسّط قائن بر زمین آمد. سوّمین لعنت هولناک از جانب خداوند در هنگام سیل بر زمین آمد.”[ از بخش مشاوره در مورد غذا ]CD373.1

از دیدگاه تاریخی، این مجله همواره بر اهمیّت بازگشت ثانویّه مسیح به زمین تأکید ورزیده و مخاطبان خود را به سوی زیستن به گونه‌ای که آماده ملاقات با عیسی مسیح در هنگام بازگشت او باشند، ترغیب کرده است. به مانند جایی که حسب کلام یحیی تعمید دهنده شخصیّت خاص و یگانه‌ای بود که قرار بود به طور خاص راه خداوند را هموار کند امّا الن وایت در نوشتار خود به گونه‌ای دربارۀ او می‌نویسد که ما از متن صریح کلام یا برداشت ضمنی نمی‌توانیم چنین استنباط راسخی داشته باشیم:

“یحیی از دوستان و تجمّلات زندگی کناره گرفت. سادگی لباس او، جامه‌ای از موی شتر بافته شده، نکوهشی همیشگی بر اسراف و فخر کاهنان یهود و ‌کل مردم بود. خوراک او، که کاملاً گیاهی و متشکل از ملخ و عسل صحرایی بود، سرزنشی بود بر افراط در شهوت‌پرستی غذایی و شکم‌پرستی که در همه‌جا رواج داشت. ملاکی نبی اعلان می‌کند: «اینک من ایلیای نبی را پیش از فرا رسیدن روز عظیم و مهیب خداوند به سوی شما خواهم فرستاد؛ و او دل پدران را به سوی فرزندان، و دل فرزندان را به سوی پدران باز خواهد گرداند.» در این جا نبی، ماهیّت رسالت را توصیف می‌کند. کسانی که مأموریّت دارند راه را برای بازگشت ثانویّه مسیح آماده کنند، به ایلیای وفادار تشبیه شده‌اند، همان  گونه که یحیی در روح و قدرت ایلیا آمد تا راه را برای اوّلین ظهور مسیح هموار سازد. از بخش مربوط به اصلاحات سلامت و پیغام فرشتۀ سوم ] CD71.7

حسب آن چه که در مورد الن وایت تعریف شده او به تأسیس و رشد کلیسای ادونتیست‌ها کمک زیادی کرد و حتّی بعد از مرگ همسرش تا سالها همچنان در حال کار بود. مجلۀ اسمیت سونیان ( Smithsonian ) او را جز یکی از صد شخصیّت تأثیرگذار تاریخ آمریکا معرّفی می‌کند. همچنین او بیش از 5000 مقاله و حدود 40 کتاب نوشت که امروزه به بیش از 130 عنوان رسیده و نوشته‌های او به بسیاری از زبانها ترجمه شده است. او در صبح روز 13 فوریه 1915 میلادی، به زمین افتاد و استخوان لگن چپش را شکست و برای پنج ماه، مجبور به استراحت در تخت یا استفاده از صندلی چرخدار بود. او در 16 ژوئیه 1915 میلادی، در سن 87 سالگی درگذشت و در کنار شوهرش در قبرستان Oak Hill، میشیگان ( Michigan ) به خاک سپرده شد.